Soms moet ik gewoon even… heel nodig plassen over de actualiteit. Dat zijn die momenten waarop het nieuws zo absurd of frustrerend is, dat het simpelweg vraagt om een scherpe blik, een sarcastische opmerking of een harde lach. In deze blogs laat ik geen kans onbenut om mijn ongezouten mening te geven over alles wat er speelt in de wereld.
De afgelopen week kreeg ik voor de tweede keer in een jaar tijd een reactie van een collega die me uit het veld sloeg. Ze accepteerde mijn manier van communiceren niet en dat houdt me wakker. Letterlijk. Niet omdat ik zo’n verschrikkelijke mail had gestuurd, integendeel – ik had mijn kritiek netjes verpakt – maar omdat ik me afvraag wat er aan de hand is met de manier waarop we tegenwoordig...
Ik woon in een weeshuis. En ja, dat klinkt zwaar maar dat is niet per se negatief. Een weeshuis is een plek waar ouderloze kinderen wonen. Zo eenvoudig is het. En ik ben ouderloos. Ook mijn vrouw is ouderloos. Daarom heb ik besloten om “ons huis” om te dopen tot “het weeshuis”. Gewoon een tikkeltje zelfspot. Want wees zijn, dat is niet alleen iets voor kinderen zonder ouders. Uiteindelijk, als...
Weet je nog, vroeger? Dat vage tijdperk waarin je sociaal was als je oma hielp oversteken, een hand opstak naar de buurman, en écht luisterde naar wat iemand zei? Ja, dat tijdperk ligt inmiddels ergens stof te happen naast je oude Nokia 3310. Want tegenwoordig zijn we niet zomaar sociaal — nee, we zijn hyper-sociaal. Dankzij sociale media. Nou ja, sociaal. Wanneer je sociaal bent dan heb je oog...
God, ik moet huilen.En niet een beetje sniffen met een zakdoekje in de hand, nee, ik moet huilen alsof ik een hele zak uien heb staan snipperen. Ik huil omdat ik, ondanks alles, iedere zondag in de kerk zit, mijn handen vouw, mijn hoofd buig, en steeds vaker denk:God, is dit echt wat u voor ogen had? U schiep de wereld naar uw evenbeeld, wordt gezegd. Mooie gedachte, in theorie. Maar als ik om me...
Afgelopen zaterdag waren we het weer eens ouderwets oneens. En dat bedoel ik niet op de manier waarop je het oneens kunt zijn over ananas op pizza (al blijven daar ook stevige meningen over bestaan). Nee, we hadden het over serieuze oneenigheid: de manier waarop mensen naar elkaar kijken, met elkaar leven, en hoe bepaalde politici die gevoelens opwarmen alsof het kant-en-klare magnetronmaaltijden...
Laatst heb ik een beslissing genomen die mijn sociale kring flink heeft opgeschud: ik ben overgestapt van WhatsApp naar Signal. Geen wereldschokkende verandering, zou je denken, maar gezien de reacties om me heen, had ik net zo goed kunnen aankondigen dat ik voortaan op rooksignalen en postduiven overstap. “Maar… WAAROM?!” De eerste reactie die ik kreeg, was steevast een mengeling van paniek en...
Hoe ziet de werkplek van de toekomst eruit? Het is een vraag die steeds relevanter wordt in een wereld waarin technologie en kunstmatige intelligentie (AI) een steeds grotere rol spelen. De technologische vooruitgang heeft de potentie om ons werk efficiënter, productiever en duurzamer te maken. Maar tegelijkertijd roept het ook vragen op over de ethiek, de controle en de impact op onze...
Daar is ‘ie weer. Blue Monday. De meest deprimerende dag van het jaar. Alsof de maandagochtend op zich al niet erg genoeg is, hebben we een officiële dag waarop collectief zuchten en klagen geoorloofd is. Wat een feest! Of nou ja, dat feest hebben we net achter de rug. En dát is dus precies het probleem. De kerstlampjes zijn verdwenen, de champagne is op, en je buikpijn van alle oliebollen is nét...
Digitale afhankelijkheid. Zoals sommige lezers weten, ben ik een softwareontwikkelaar. Inmiddels behoor ik tot de eerste generatie Microsoft-ontwikkelaars. Van BASIC en Pascal tot .NET, ik heb vanaf de jaren ’80 van dichtbij meegemaakt hoe de wereld binnen mijn vakgebied is veranderd. En wat een wereld is het geworden. Een wereld die, vanaf het prille begin, voor velen schimmig en...
De sportschool. Die mysterieuze plek waar zweet, spieren en zelfvertrouwen samenkomen – of dat op z’n minst proberen aan het begin van een nieuw jaar. Een plek waar je binnenkomt met de beste bedoelingen (“Dit keer ga ik echt volhouden!”) en vaak weer vertrekt met pijn op plekken waarvan je niet wist dat je daar spieren had. Maar de sportschool is veel meer dan een ruimte vol apparaten, gewichten...