Ik weet het, ik ben niet de enige die enthousiast begint te zingen zodra het Sinterklaas-seizoen weer nadert. Maar waar de meeste mensen stoppen na 5 december, daar ga ik gewoon door. Het hele jaar door. In de zomer, terwijl de zon brandt, sta ik uit volle borst “Zie ginds komt de stoomboot” te galmen alsof hij elk moment bij de kust kan aanmeren. En waarom? Omdat ik het zo sneu vind voor de beste man. Hij wordt elk jaar maar even kort gevierd, daarna weer massaal vergeten. Je krijgt amper tijd om bij te komen van de cadeaustress of hij is alweer terug naar Spanje. En ik? Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen hem alleen dan te herinneren. Zingen, mensen, zingen! Dat is het minste wat we kunnen doen.
Onder de douche
Onder de douche ben ik in mijn element. Serieus, daar ben ik de koning van de akoestische versie van “Sinterklaasje, kom maar binnen met je knecht.” Ik kan zo een album opnemen, onder het genre “Sinter-Soul,” waarin ik uit volle borst zing over de maan die door de bomen schijnt.
Wel heilig man
Maar mijn liedjes dragen ook een belangrijke boodschap met zich mee. Want ja, zoals je hebt kunnen lezen geloof ik niet in God, maar Sinterklaas? Dat is mijn heilige man. Hij mag dan met een dikke jas en zijn knecht op een paard door de kou sjokken, maar hij is er, elk jaar, met diezelfde warmte en enthousiasme. Wie heeft dat nou?
Dementie
En toch heeft hij de laatste jaren een beetje een steekje laten vallen. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar mijn schoenen blijven sinds mijn 12e akelig leeg. Hoe hard ik ook zing onder de douche, voor het raam, of zelfs bij de schoorsteen (ja, daar sta ik wel eens als het bijna Sinterklaasavond is), er komt niks meer in. Alleen maar schone sokken. Best een tikje pijnlijk, eigenlijk.
Misschien, denk ik dan, hoort hij me niet. Misschien moet ik het harder proberen, of wat technischer aanpakken? Een microfoontje en boxen onder de douche? Een Spotify-playlist genaamd “sinterklaasliedjes, beste van”? Of zou hij soms denken dat ik het alleen doe om iets te krijgen? Nee nee, mijn eerlijke liedjes komen recht uit het hart.
bEETJE VREEMD
Nou ja, tot het zover is, blijf ik hem er in elk geval aan herinneren. Dus als je iemand ziet in augustus die langs de bomen loopt en zachtjes over de maan zingt, ja, dan weet je dat ik het ben. Gewoon, uit liefde voor de goedheiligman die ons toch allemaal ergens een beetje nodig heeft.
