“Op persoonlijke titel” betekent dat iemand een bepaalde uitspraak of handeling doet vanuit zijn of haar eigen mening of overtuiging, en niet namens een organisatie, bedrijf, of andere instelling waarbij die persoon betrokken is. Het geeft aan dat de persoon enkel zichzelf vertegenwoordigt en niet de officiële positie of het beleid van een groep of werkgever uitdraagt.
Bijvoorbeeld, als een politicus “op persoonlijke titel” spreekt, wil dat zeggen dat hij of zij niet namens de politieke partij spreekt, maar op basis van eigen overtuiging. Dit onderscheid is belangrijk, vooral in situaties waar persoonlijke en officiële standpunten kunnen verschillen. Zo zorgt de uitdrukking ervoor dat er geen misverstand ontstaat over wie of wat er precies wordt vertegenwoordigd.
Dit is de plek waar ik, op persoonlijke titel, mijn gedachten de vrije loop laat. Geen vast format, geen filter en geen pretenties alleen mijn eigen stem, gedachten en observaties. Of je nu op zoek bent naar serieuze beschouwingen, scherpe satire of een vleugje humor, hier kun je van alles verwachten. Soms genuanceerd, soms rauw, maar altijd authentiek en vanuit mijn eigen perspectief.
Soms scherp, soms lichtvoetig, maar altijd eerlijk en persoonlijk. Of je nu op zoek bent naar een serieuze reflectie op de actualiteit, of gewoon wilt glimlachen om een sarcastische twist, je bent hier aan het juiste adres.
Op op-persoonlijke-titel.nl is alles mogelijk: ik schrijf over wat me bezighoudt, wat me frustreert en wat me inspireert. Van maatschappelijke kwesties en filosofische gedachten tot alledaagse situaties die een glimlach of een frons oproepen. Het is een uitnodiging om mee te denken, soms mee te lachen, en misschien af en toe zelfs van mening te verschillen.
Neem alles zoals het komt met een zak zout of juist vol overpeinzing. Dit is mijn ruimte om te zeggen wat ik denk, te lachen om wat ik zie en te delen wat me bezig houdt.
In een klein dorp ergens in Friesland stond een oude toren, waarvan de klok al jaren niet meer tikte. De dorpelingen vertelden dat de klok een magische eigenschap bezat: wie erin slaagde hem weer aan de praat te krijgen, zou de loop van de tijd kunnen beheersen. Maar niemand had het ooit geprobeerd. Sommigen noemden het bijgeloof, anderen waren bang voor wat er zou gebeuren als de tijd werkelijk...
Kerstmis 2024. Vandaag hoorde ik dat adventskalenders niet aan te slepen zijn. En nee, ik heb het niet over die ouderwetse met chocolaatjes en mini-engeltjes. We hebben het over de moderne, hypercommerciële varianten: 24 vakjes gevuld met speciaal bier, truffelchips, geurkaarsen, en zelfs sokken. Terwijl de kerken op zondag net zo leeg blijven als op andere dagen, heeft de commercie de...
Nu Sinterklaas met zijn staf en paard het land weer gaat verlaten, wordt het tijd om de kerstlichtjes op te hangen en ons voor te bereiden op de afsluiting van een bijzonder jaar. Een jaar dat ons zowel heeft uitgedaagd als ontgoocheld, waarin onze politiek op een bijzonder bedenkelijk niveau is beland en de beleefdheidsvormen lijken te zijn gereduceerd tot een voetnoot in onze cultuur...
Het woord crisis. Ooit een serieus begrip dat paniek, drama en hartkloppingen veroorzaakte, maar inmiddels zo uitgekauwd dat je je afvraagt of het überhaupt nog iets betekent. Alles is tegenwoordig een crisis. Heb je je koffie laten vallen? Koffiecrisis. Geen goede serie meer op Netflix? Entertainmentcrisis. En laten we eerlijk zijn, als je naar het nieuws kijkt, lijkt het alsof de wereld per...
Ik woon in een dorp. Nee, niet zomaar een dorp. Ik woon in hét dorp. Je kent het wel, het soort dorp waar het lijkt alsof de tijd ergens rond 1974 stil is blijven staan, behalve de huizenprijzen. Het is zo’n plek waar de middenstand al lang de handdoek in de ring heeft gegooid. De bakker, de slager, de groenteboer? Foetsie. Zelfs de snackbar, ooit het laatste bastion van hoop, hangt er nu maar...
Het is een bijzondere paradox: iemand dertig jaar lang in je leven hebben, en tegelijkertijd beseffen dat je die persoon eigenlijk nooit écht hebt gekend. Een vader, iemand die in zoveel opzichten een bron van inspiratie, liefde en zelfs frustratie kan zijn, kan ook een mysterie blijven. Zeker als de tijd die je samen had wordt overschaduwd door worstelingen, onuitgesproken woorden en gemiste...
Is schreeuwen het nieuwe fluisteren? We leven in een tijd waarin subtiele nuances zo zeldzaam zijn als een dodo met diploma. Het lijkt wel alsof de wereld een groot podium is geworden, en alleen degene met de hardste megafoon en het meest schreeuwerige spandoek toegang krijgt tot de spotlight. Intussen zit de zwijgende meerderheid verbijsterd toe te kijken hoe de ene na de andere extreme mening...
Tot voor kort ging mijn leven mee met de seizoenen. De lente vol energie, nieuwsgierigheid, en hoop. De zomer waarin de wereld aan zijn voeten ligt, bruisend van mogelijkheden en plannen. En dan komt de herfst, met zijn regenachtige dagen en afvallende bladeren, om tot slot in de winter bij de kachel weer te verlangen naar de lente. Tijdens de vorige herfst bleef de trouwe wisseling van de...
Talen en dialecten, zoals het Fries, Limburgs, en Zeeuws, verdwijnen langzaam maar zeker, en dat is natuurlijk ontzettend jammer. Ze voegen flair toe aan ons leven, maken dat Nederland als een lekker rommelige regenboog aanvoelt, vol eigenzinnige klanken en uitdrukkingen. Maar ik doe zelf vrolijk mee aan dit uitstervingsproces door in hartje Friesland standaard Nederlands te praten. Terwijl de...
Elke keer als ik de supermarkt binnenstap, bekruipt me het gevoel dat ik me in een soort natuurdocumentaire bevind. De winkel is een eco-systeem van krakende karretjes, sluipende shoppers en rondslingerende bonuskaartjes, en ik zie mezelf als een soort Sir David Attenborough die vanachter de schappen de “Homo Sapiens Shoppingiensis” observeert. Er zijn zoveel parallellen tussen het...