“Op persoonlijke titel” betekent dat iemand een bepaalde uitspraak of handeling doet vanuit zijn of haar eigen mening of overtuiging, en niet namens een organisatie, bedrijf, of andere instelling waarbij die persoon betrokken is. Het geeft aan dat de persoon enkel zichzelf vertegenwoordigt en niet de officiële positie of het beleid van een groep of werkgever uitdraagt.
Bijvoorbeeld, als een politicus “op persoonlijke titel” spreekt, wil dat zeggen dat hij of zij niet namens de politieke partij spreekt, maar op basis van eigen overtuiging. Dit onderscheid is belangrijk, vooral in situaties waar persoonlijke en officiële standpunten kunnen verschillen. Zo zorgt de uitdrukking ervoor dat er geen misverstand ontstaat over wie of wat er precies wordt vertegenwoordigd.
Dit is de plek waar ik, op persoonlijke titel, mijn gedachten de vrije loop laat. Geen vast format, geen filter en geen pretenties alleen mijn eigen stem, gedachten en observaties. Of je nu op zoek bent naar serieuze beschouwingen, scherpe satire of een vleugje humor, hier kun je van alles verwachten. Soms genuanceerd, soms rauw, maar altijd authentiek en vanuit mijn eigen perspectief.
Soms scherp, soms lichtvoetig, maar altijd eerlijk en persoonlijk. Of je nu op zoek bent naar een serieuze reflectie op de actualiteit, of gewoon wilt glimlachen om een sarcastische twist, je bent hier aan het juiste adres.
Op op-persoonlijke-titel.nl is alles mogelijk: ik schrijf over wat me bezighoudt, wat me frustreert en wat me inspireert. Van maatschappelijke kwesties en filosofische gedachten tot alledaagse situaties die een glimlach of een frons oproepen. Het is een uitnodiging om mee te denken, soms mee te lachen, en misschien af en toe zelfs van mening te verschillen.
Neem alles zoals het komt met een zak zout of juist vol overpeinzing. Dit is mijn ruimte om te zeggen wat ik denk, te lachen om wat ik zie en te delen wat me bezig houdt.
Weet je nog, vroeger? Dat vage tijdperk waarin je sociaal was als je oma hielp oversteken, een hand opstak naar de buurman, en écht luisterde naar wat iemand zei? Ja, dat tijdperk ligt inmiddels ergens stof te happen naast je oude Nokia 3310. Want tegenwoordig zijn we niet zomaar sociaal — nee, we zijn hyper-sociaal. Dankzij sociale media. Nou ja, sociaal. Wanneer je sociaal bent dan heb je oog...
Er zijn dingen in het leven die je gewoon niet kúnt uitleggen aan een stadsmens. Dingen als: waarom je altijd moet zwaaien naar iedereen op de fiets, zelfs als je ze eigenlijk niet mag. Of waarom je nooit je container op de verkeerde dag buiten moet zetten. En vooral: waarom feestvieren in een dorp geen keuze is, maar een roeping. Welkom in het dorp. De plek waar de tijd soms stil lijkt te staan...
God, ik moet huilen.En niet een beetje sniffen met een zakdoekje in de hand, nee, ik moet huilen alsof ik een hele zak uien heb staan snipperen. Ik huil omdat ik, ondanks alles, iedere zondag in de kerk zit, mijn handen vouw, mijn hoofd buig, en steeds vaker denk:God, is dit echt wat u voor ogen had? U schiep de wereld naar uw evenbeeld, wordt gezegd. Mooie gedachte, in theorie. Maar als ik om me...
Afgelopen zaterdag waren we het weer eens ouderwets oneens. En dat bedoel ik niet op de manier waarop je het oneens kunt zijn over ananas op pizza (al blijven daar ook stevige meningen over bestaan). Nee, we hadden het over serieuze oneenigheid: de manier waarop mensen naar elkaar kijken, met elkaar leven, en hoe bepaalde politici die gevoelens opwarmen alsof het kant-en-klare magnetronmaaltijden...
Laatst heb ik een beslissing genomen die mijn sociale kring flink heeft opgeschud: ik ben overgestapt van WhatsApp naar Signal. Geen wereldschokkende verandering, zou je denken, maar gezien de reacties om me heen, had ik net zo goed kunnen aankondigen dat ik voortaan op rooksignalen en postduiven overstap. “Maar… WAAROM?!” De eerste reactie die ik kreeg, was steevast een mengeling van paniek en...
Hoe ziet de werkplek van de toekomst eruit? Het is een vraag die steeds relevanter wordt in een wereld waarin technologie en kunstmatige intelligentie (AI) een steeds grotere rol spelen. De technologische vooruitgang heeft de potentie om ons werk efficiënter, productiever en duurzamer te maken. Maar tegelijkertijd roept het ook vragen op over de ethiek, de controle en de impact op onze...
Ik word, als alles de komende 6 maanden goed, gaat pake! Voor de niet-Friezen onder ons: dat betekent opa. Een eretitel waar ik vurig op heb gehoopt, maar waarvan ik altijd wist dat het geen vanzelfsprekendheid is. Wat voor pake wil ik zijn? Opa’s hebben het beste van twee werelden. Geen slapeloze nachten meer, geen opvoedkundige debatten over waarom een peuter niet mag praten met een mond vol...
Daar is ‘ie weer. Blue Monday. De meest deprimerende dag van het jaar. Alsof de maandagochtend op zich al niet erg genoeg is, hebben we een officiële dag waarop collectief zuchten en klagen geoorloofd is. Wat een feest! Of nou ja, dat feest hebben we net achter de rug. En dát is dus precies het probleem. De kerstlampjes zijn verdwenen, de champagne is op, en je buikpijn van alle oliebollen is nét...
Het is bijna weer zover. De geur van versgemaaid gras, een sprankelende Yvonne Jaspers en… een crisis in Den Haag? Ja hoor, “Boer zoekt Minister van Landbouw” is terug van weggeweest! Dit seizoen belooft nóg meer ongemakkelijke stiltes, gebroken klompen en politieke verwarring. Want zeg nou zelf, als je een koe kunt melken, dan kun je toch ook wel een land runnen? De Boeren en de...
Digitale afhankelijkheid. Zoals sommige lezers weten, ben ik een softwareontwikkelaar. Inmiddels behoor ik tot de eerste generatie Microsoft-ontwikkelaars. Van BASIC en Pascal tot .NET, ik heb vanaf de jaren ’80 van dichtbij meegemaakt hoe de wereld binnen mijn vakgebied is veranderd. En wat een wereld is het geworden. Een wereld die, vanaf het prille begin, voor velen schimmig en...