In een tijd waarin sociale media als X (voorheen Twitter) en BlueSky het publieke debat domineren, lijkt de kloof tussen links en rechts groter dan ooit. Of je nu naar een praatprogramma kijkt, een politieke leider volgt op X, of actief bent op het “linkse broertje/zusje van X” zoals BlueSky, één ding valt op: het publieke discours is gepolariseerd. We lijken niet langer te luisteren...
De afgelopen week kreeg ik voor de tweede keer in een jaar tijd een reactie van een collega die me uit het veld sloeg. Ze accepteerde mijn manier van communiceren niet en dat houdt me wakker. Letterlijk. Niet omdat ik zo’n verschrikkelijke mail had gestuurd, integendeel – ik had mijn kritiek netjes verpakt – maar omdat ik me afvraag wat er aan de hand is met de manier waarop we tegenwoordig...
Ik woon in een weeshuis. En ja, dat klinkt zwaar maar dat is niet per se negatief. Een weeshuis is een plek waar ouderloze kinderen wonen. Zo eenvoudig is het. En ik ben ouderloos. Ook mijn vrouw is ouderloos. Daarom heb ik besloten om “ons huis” om te dopen tot “het weeshuis”. Gewoon een tikkeltje zelfspot. Want wees zijn, dat is niet alleen iets voor kinderen zonder ouders. Uiteindelijk, als...
Weet je nog, vroeger? Dat vage tijdperk waarin je sociaal was als je oma hielp oversteken, een hand opstak naar de buurman, en écht luisterde naar wat iemand zei? Ja, dat tijdperk ligt inmiddels ergens stof te happen naast je oude Nokia 3310. Want tegenwoordig zijn we niet zomaar sociaal — nee, we zijn hyper-sociaal. Dankzij sociale media. Nou ja, sociaal. Wanneer je sociaal bent dan heb je oog...
Er zijn dingen in het leven die je gewoon niet kúnt uitleggen aan een stadsmens. Dingen als: waarom je altijd moet zwaaien naar iedereen op de fiets, zelfs als je ze eigenlijk niet mag. Of waarom je nooit je container op de verkeerde dag buiten moet zetten. En vooral: waarom feestvieren in een dorp geen keuze is, maar een roeping. Welkom in het dorp. De plek waar de tijd soms stil lijkt te staan...
God, ik moet huilen.En niet een beetje sniffen met een zakdoekje in de hand, nee, ik moet huilen alsof ik een hele zak uien heb staan snipperen. Ik huil omdat ik, ondanks alles, iedere zondag in de kerk zit, mijn handen vouw, mijn hoofd buig, en steeds vaker denk:God, is dit echt wat u voor ogen had? U schiep de wereld naar uw evenbeeld, wordt gezegd. Mooie gedachte, in theorie. Maar als ik om me...
Afgelopen zaterdag waren we het weer eens ouderwets oneens. En dat bedoel ik niet op de manier waarop je het oneens kunt zijn over ananas op pizza (al blijven daar ook stevige meningen over bestaan). Nee, we hadden het over serieuze oneenigheid: de manier waarop mensen naar elkaar kijken, met elkaar leven, en hoe bepaalde politici die gevoelens opwarmen alsof het kant-en-klare magnetronmaaltijden...
Laatst heb ik een beslissing genomen die mijn sociale kring flink heeft opgeschud: ik ben overgestapt van WhatsApp naar Signal. Geen wereldschokkende verandering, zou je denken, maar gezien de reacties om me heen, had ik net zo goed kunnen aankondigen dat ik voortaan op rooksignalen en postduiven overstap. “Maar… WAAROM?!” De eerste reactie die ik kreeg, was steevast een mengeling van paniek en...
Hoe ziet de werkplek van de toekomst eruit? Het is een vraag die steeds relevanter wordt in een wereld waarin technologie en kunstmatige intelligentie (AI) een steeds grotere rol spelen. De technologische vooruitgang heeft de potentie om ons werk efficiënter, productiever en duurzamer te maken. Maar tegelijkertijd roept het ook vragen op over de ethiek, de controle en de impact op onze...
Ik word, als alles de komende 6 maanden goed, gaat pake! Voor de niet-Friezen onder ons: dat betekent opa. Een eretitel waar ik vurig op heb gehoopt, maar waarvan ik altijd wist dat het geen vanzelfsprekendheid is. Wat voor pake wil ik zijn? Opa’s hebben het beste van twee werelden. Geen slapeloze nachten meer, geen opvoedkundige debatten over waarom een peuter niet mag praten met een mond vol...