Soms moet ik gewoon even… heel nodig plassen over de actualiteit. Dat zijn die momenten waarop het nieuws zo absurd of frustrerend is, dat het simpelweg vraagt om een scherpe blik, een sarcastische opmerking of een harde lach. In deze blogs laat ik geen kans onbenut om mijn ongezouten mening te geven over alles wat er speelt in de wereld.
De overgang van je vrouw is niet alleen een reis voor haar, het is een pittige rit voor allebei. Terwijl zij zich door een achtbaan van emoties en hormonale veranderingen worstelt, zitten wij mannen ernaast alsof we vergeten zijn hoe we ons gordel moeten vastmaken. Oh, en vergis je niet, de overgang is niet iets waar je even snel doorheen komt. Nee, dit is een verhaal van jaren vol verrassingen...
Democratie en vrede. Als je dacht dat het moeilijkste aan het leven beslissen was wat je gaat eten vanavond, dan heb je nog nooit geprobeerd de termen “democratie” en “vrede” uit te leggen. Je weet wel, die mooie concepten die ooit zijn bedacht door mensen met meer geduld dan wij, maar die ondertussen zo vaak door de mangel zijn gehaald dat ze eruitzien als een gemiddelde...
De foutloze Übermensch. Vandaag stuitte ik op een artikel over het aanscherpen van leerdoelen. Blijkbaar was er nog wat ruimte voor verbetering in ons toch al glasheldere en perfect functionerende onderwijssysteem. Nieuwsgierig (of misschien masochistisch) als ik ben, besloot ik te graven in de wereld van leerdoelen voor kleuters. Vanaf nu verwacht ik dat mijn nichtje van vier op haar minst een...
Het grootste probleem in Nederland is niet het fileprobleem, het woningtekort of de stijgende inflatie. Nee, het is de asielzoeker. Althans, dat lijkt een aanzienlijk deel van de bevolking te vinden. Deze mysterieuze figuur, die uit verre oorden naar ons kikkerlandje komt, wordt gezien als een dermate groot gevaar dat een extreem streng asielbeleid inmiddels niet alleen gewenst, maar zelfs...
Er was eens een tijd waarin mensen met elkaar spraken. Misschien herinner je het je nog: gesprekken waarbij men het oneens kon zijn zonder meteen een bom te plaatsen bij de voordeur van de ander. Ah, de goede oude tijd van dialoog, argumenten en – hou je vast – het gebruik van hersencellen. Maar helaas, die tijden zijn voorbij. We leven nu in het tijdperk van emotie en explosieven, en eerlijk...
Elke zondag zit ik in de kerk, ergens halverwege, in een bank die voor mij vertrouwd aanvoelt. Ik luister naar de preek, zing de liederen mee, en bid zoals de anderen. Als je me ziet, zou je denken dat ik een trouwe gelovige ben die het leven leeft volgens de Bijbelse leer. Maar als ik heel eerlijk ben, geloof ik niet in God zoals de dominee het uitlegt. Toch kom ik elke week weer terug. Waarom...