Laatst heb ik een beslissing genomen die mijn sociale kring flink heeft opgeschud: ik ben overgestapt van WhatsApp naar Signal. Geen wereldschokkende verandering, zou je denken, maar gezien de reacties om me heen, had ik net zo goed kunnen aankondigen dat ik voortaan op rooksignalen en postduiven overstap.
“Maar… WAAROM?!”
De eerste reactie die ik kreeg, was steevast een mengeling van paniek en ongeloof. Alsof ik zojuist had verklaard dat ik mijn smartphone verruil voor een faxapparaat. “Waarom zou je dat doen?!” vroegen mensen met grote ogen, alsof ik had aangekondigd dat ik vanaf nu alleen nog maar rauwe spruitjes eet.
Ja, ik weet het, privacy is een beetje zo’n woord dat je oma ook gebruikt als ze de gordijnen dichtdoet. Maar toch. De gedachte dat een bedrijf letterlijk miljarden verdient met het analyseren van mijn digitale gesprekken – inclusief mijn diepgaande besprekingen over bromfietsen en de beste manier om pasta al dente te krijgen – vond ik toch niet zo’n fijne gedachte.
De grote privacy-illusie
Nu ben ik niet naïef. Als je écht je privacy wilt beschermen, dan moet je terug naar de Nokia 3310 en communiceren via rooksignalen. Of, zoals mijn tante zegt: “Gewoon weer brieven schrijven, zoals vroeger.” Maar goed, we leven niet in de middeleeuwen (hoewel, sommige ontwikkelingen doen me twijfelen), dus dan maar de volgende beste optie: Signal.
Wat maakt Signal beter? Simpel: het is een onafhankelijke non-profitorganisatie die niet haar ziel verkoopt aan de hoogste bieder. Ze verdienen geen geld aan advertenties en hebben geen enge, onzichtbare algoritmes die je gesprekken doorpluizen om je vervolgens een advertentie te laten zien voor de nieuwste neushaartrimmer.
Een ongemakkelijk moment
Het verwijderen van WhatsApp was verrassend ongemakkelijk. Niet omdat ik eraan gehecht was (het is maar een app, geen puppy), maar omdat het voelde alsof ik mezelf sociaal buitenspel zette. Alsof ik had besloten om voortaan op feesten geen taart meer te eten.
“Maar hoe moet ik je nu bereiken?!” vroegen sommigen met de paniek van iemand die net hoorde dat internet uit de lucht is.
Ehm… misschien via Signal? Of sms? Of – schrik niet – een ouderwets telefoontje?
De meeste mensen gingen er gelukkig vrij soepel mee om. Sommigen vonden het zelfs inspirerend en dachten erover na om ook de sprong te wagen. Anderen… niet zozeer.
Wie volgt
Een van de leukste verrassingen was dat ik op Signal ineens allerlei bekende gezichten tegenkwam. Het voelde een beetje alsof je naar een nieuwe stad verhuist en daar ontdekt dat de helft van je oude vrienden daar ook al woont.
“Hey, jij ook hier?”
“Ja, ik ben al een tijdje hier. Welkom bij de geheime club!”
Tuurlijk, niet iedereen is overtuigd. En dat is prima. Ik ben niet hier om een sekteleider te worden die mensen dwingt om WhatsApp af te zweren. Maar ik zeg gewoon: Signal werkt prima. En het kan naast WhatsApp gebruikt worden. Dus als je je zorgen maakt over het lot van je digitale privacy, of gewoon benieuwd bent naar het leven zonder Meta die meeleest, probeer het eens uit.
En zo niet, dan blijven we gewoon rooksignalen sturen. Of desnoods postduiven. Die werken ook prima.
