Tot voor kort ging mijn leven mee met de seizoenen. De lente vol energie, nieuwsgierigheid, en hoop. De zomer waarin de wereld aan zijn voeten ligt, bruisend van mogelijkheden en plannen. En dan komt de herfst, met zijn regenachtige dagen en afvallende bladeren, om tot slot in de winter bij de kachel weer te verlangen naar de lente. Tijdens de vorige herfst bleef de trouwe wisseling van de seizoenen achterwege. Het kostte wat tijd, maar toen ik me afvroeg: ‘Is dit het nu?’ realiseerde ik me dat de penopauze was aangebroken.
De penopauze is een periode vol zelfreflectie, verandering, en – zoals de herfst zelf – een gezonde dosis melancholie en een flinke portie gedonder.
Het lichaam begint tegen te sputteren. Misschien merk je het aan je knieën die kraken als bladeren op een grindpad, of aan die mysterieuze geluidjes die ineens bij het opstaan horen. Het zijn de kleine herinneringen dat de lente van je leven toch echt voorbij is.
Nachtrust
Alsof het niet genoeg is dat het haar zich langzaam van je hoofd naar je neus en oren heeft verplaatst, besluit je prostaat in de penopauze zich ineens als een koppige herfststorm op te stellen. Midden in de nacht word je wakker – niet één keer, maar drie, misschien wel vier keer. Terwijl de wind om het huis raast en regendruppels tegen het raam tikken, zucht je en sjok je voor de zoveelste keer naar het toilet.
Die heerlijke diepe slaap van vroeger, is nu net zo wisselvallig als het herfstweer. En het voelt ironisch genoeg, wanneer een druppel op de grond valt, alsof je prostaat zich met de seizoenen mee ontwikkelt. Terwijl je daar staat, slaperig en misschien een beetje chagrijnig, besef je dat de herfst van je leven onvermijdelijk is ingetreden.
Gedonder in je hoofd
Het is niet alleen de nachtelijke tocht naar het toilet die je eraan herinnert dat de penopauze aangebroken is. In je hoofd is er een heel ander soort herfststorm aan de gang. Ineens komen er vragen op waarvan je dacht dat je ze allang beantwoord had: “Heb ik genoeg gedaan? Heb ik bereikt wat ik wilde? Is dit het nou?”
Het klinkt wat dramatisch maar de penopauze gaat gepaard met een flinke dosis filosofische mijmeringen. Alsof je brein, net als de herfstwind, plotseling begint te waaien en alle oude bladeren – lees: onopgeloste vragen – laat opdwarrelen. Het zijn vragen die je misschien al jaren succesvol hebt genegeerd, maar die nu, samen met de vallende bladeren, hun aanwezigheid dwingend aan je opdringen.
En net als die herfststormen komen de gedachten vaak onvoorspelbaar en met een hoop gedonder. Één moment zit je vredig op de bank, verdiept in de sociale media, en het volgende moment overvalt je een gevoel van melancholie. Het regent buiten, er waait een gure wind en ineens voel je een zwaar soort rusteloosheid.
Grotere auto of een jongere vrouw
In sommige gevallen vertaalt deze herfstige melancholie zich in impulsieve beslissingen. Je ziet mannen van een zekere leeftijd met te grote auto voorbij komen rijden. Ze zijn te herkennen aan de zorgvuldige nonchalance waarmee ze hun kalende hoofd in de wind steken. Want als de zomer van je leven voorbij is, probeer je de zonnestralen maar op een andere manier te vangen.
Het is als die oude boom die nog één keer mooie rode kleuren laat zien voordat hij zijn bladeren loslaat. Die grote auto, jongere vrouw, of misschien wel die motorfiets of nieuwe hobby, is de laatste poging om dat sprankje zomer terug te vinden, om het gevoel te krijgen dat je nog steeds jong, vrij en avontuurlijk bent. De logica is best simpel, als de lente en zomer voorbij zijn, geef je de herfst gewoon wat extra flair.
Harde wind en koude regen
Maar niet elke man vindt zijn herfstsouvenirs in een grote auto, jongere vrouw of nieuwe hobbies. Sommigen zoeken het in rust en reflectie. Ze beginnen te bloggen, of misschien verdiepen ze zich in een oude passie die ze ooit, ergens tussen de zomer en de herfst van hun leven, waren kwijtgeraakt. Ze proberen een soort balans te vinden in deze tijd van verandering.
Net zoals de natuur in de herfst in rust komt, zo komen ook mannen in de penopauze vaak in een soort staat van zelfreflectie terecht. Het is een tijd om oude gewoontes af te schudden en misschien wat nieuwe aan te nemen. De herfst dwingt je om los te laten, en dat is precies wat de penopauze van je vraagt. Maar dat proces gaat, zoals de herfst zelf, niet zonder slag of stoot.
De harde wind die je misschien af en toe van je stuk brengt, is als de kritiek die je van jezelf ontvangt. Waarom heb ik altijd zo hard gewerkt en waarom heb ik bepaalde keuzes gemaakt. Net als die regendruppels op een koude dag, kunnen die gedachten pijnlijk aanvoelen. Maar ergens diep vanbinnen besef ik dat dit bij het seizoen hoort.
Omarmen dan maar?
Wat valt er dan te doen? Misschien denk je dat je gewoon moet blijven volhouden, die herfststorm uitzitten totdat het uiteindelijk weer wat kalmer wordt. Maar wat als je, net als de natuur, je gewoon eens zou overgeven aan de herfst? Wat als je de penopauze zou zien als een kans om opnieuw te kijken naar wat je wilt in het leven?
De bladeren vallen immers niet voor niets. De bomen laten los om in de lente weer nieuwe ruimte te maken voor groei. Misschien is het tijd om mijn eigen “bladeren” los te laten – die oude ideeën en overtuigingen die niet meer bij me passen, die me alleen maar tegenhouden om verder te groeien.
Het leven, zo leer je, is niet alleen maar zonneschijn en zomerse vreugde. Soms is het de ruwe schoonheid van de herfst die ons laat zien wat er echt toe doet. Ja, de penopauze is soms een uitdaging, vol druppels, gedonder en harde wind. Maar het is ook een tijd van verdieping en wijsheid.
Dus…, als je de herfst van je leven bereikt hebt, pak ‘m dan met beide koude handen vast! Trek die warme jas aan (met zo’n rits die nog net dicht kan), en trek de stoute schoenen aan voor een stevige herfstwandeling. Lach om die prostaat die af en toe zijn eigen gang gaat, geniet van de rust in je hoofd (want je vergeet toch al de helft), en ik houd me maar vast aan de gedachte dat zelfs in de herfst er zomaar een nieuwe lente kan opduiken… als je tenminste niet vergeet waar je ‘m gelaten hebt!
