Er was eens een tijd waarin mensen met elkaar spraken. Misschien herinner je het je nog: gesprekken waarbij men het oneens kon zijn zonder meteen een bom te plaatsen bij de voordeur van de ander. Ah, de goede oude tijd van dialoog, argumenten en – hou je vast – het gebruik van hersencellen. Maar helaas, die tijden zijn voorbij. We leven nu in het tijdperk van emotie en explosieven, en eerlijk...

Elke zondag zit ik in de kerk, ergens halverwege, in een bank die voor mij vertrouwd aanvoelt. Ik luister naar de preek, zing de liederen mee, en bid zoals de anderen. Als je me ziet, zou je denken dat ik een trouwe gelovige ben die het leven leeft volgens de Bijbelse leer. Maar als ik heel eerlijk ben, geloof ik niet in God zoals de dominee het uitlegt. Toch kom ik elke week weer terug. Waarom...